Charakterystyka przedszkola

Baza lokalowa i organizacja pracy w Przedszkolu nr 17 w Poznaniu

Budynek naszej placówki mieści się w sporym oddaleniu od centrum, ale położony jest na pięknym terenie. Duży, o powierzchni 1,012ha ogród, z pięknymi i zadbanymi trawnikami, wyposażony jest w piaskownice dla dzieci oraz drewniany i plastikowy sprzęt do zabaw na świeżym powietrzu. Ogrodzenie przedszkola styka się z jednej strony z lasem, a z drugiej z łąkami i pięknie wśród nich wkomponowanymi stawami. Bliskość kompleksów przyrodniczych zapewnia nam i naszym wychowankom zdrowe i czyste powietrze. Sale zajęć są przestronne, widne i bogato wyposażone w zabawki. Posiadamy oddzielną salę do rytmiki, języka angielskiego i logopedii oraz bibliotekę .

Do naszego przedszkola chodzi 120 dzieci, do 5 grup wiekowych. Na ich dobre samopoczucie duży wpływ ma urządzenie sal zajęć dydaktycznych. W rozmieszczeniu umeblowania dzieci młodszych przewidziano więcej wolnego miejsca, dla stworzenia warunków dla zaspokojenia silnej w tym wieku potrzeby ruchu. Dzieci mają swobodny dostęp do wszystkich zabawek. Dużym zainteresowaniem cieszą się kąciki tematyczne: lalek, fryzjerski, lekarski, majsterkowicza. Urządzanie sali dla dzieci starszych, ustalanie miejsc i kącików zabaw odbywało się przy udziale dzieci, dzięki temu czuły się współgospodarzami swojego drugiego domu.

Przedszkole ma ścisły kontakt z Kuratorium Oświaty w Poznaniu, przynajmniej dwa razy do roku gościmy u siebie panią wizytator, która nadzoruje pracę dydaktyczno- wychowawczą naszej placówki, informuje nas również o organizowanych kursach i spotkaniach nauczycieli w innych placówkach mających na celu wymianę doświadczeń. Nasza placówka od lat ściśle związana jest ze środowiskiem lokalnym. Wynika to przede wszystkim z zadań programowych przedszkola oraz ze specyfiki naszego osiedla.

Kadra

W przedszkolu pracuje wykwalifikowana kadra pedagogiczna oraz personel obsługi z bardzo długim stażem.

Kadra naszego przedszkola stawia na pierwszym miejscu dobro dzieci, chce by było ono drugim domem. Tak, jak każdy dom zapewnia dzieciom poczucie bezpieczeństwa miłości, tak i przedszkole powinno oto zadbać. Bardzo ważną rolę odgrywa tutaj postawa wszystkich nauczycielek. Szczególnie ważne jest to w grupach młodszych, gdzie ma miejsce rozłąka z rodzicami na osiem lub dziewięć godzin. Jest to dla dziecka ogromnym przeżyciem, lecz czy będzie ono przykre czy miłe, zależy w dużej mierze od kultury osobistej i stosunku nauczycielki do wychowanka. W naszym przedszkolu kontakty indywidualne z dziećmi stanowią naczelną zasadę w pracy nauczyciela wychowania przedszkolnego. Wynika to przede wszystkim z tego, że: każde dziecko jest indywidualnością oraz, iż konieczne jest poznanie go w celu właściwego kierowania jego rozwojem, zaspokajania potrzeb psychicznych i społecznych. Dziecko będąc indywidualnością oczekuje od nauczyciela czegoś innego: nieśmiałe czeka na dodanie mu odwagi, niezdarne na pomoc, lubiące samotność pragnie spokojnego miejsca do zabawy, nieumiejące podjąć decyzji prosi o radę. Dzieci wrażliwe na krzywdę łatwo się wzruszają, uparte pragną postawić na swoim, zbyt rozmowne nie pozwalają wypowiedzieć się innym.

Wszystkie nauczycielki potrafią pozyskać sobie zaufanie wśród swoich podopiecznych. Nauczycielki doskonale wiedzą, że dzieci w wieku przedszkolnym, gdy zetkną się w swoim otoczeniu z okazywaniem uczuć negatywnych, mają poczucie zagrożenia, osamotnienia, dlatego aby skutecznie zaspokoić potrzeby społeczne dzieci starają się stwarzać dzieciom wspaniałą atmosferę i klimat wychowawczy. Kadra pedagogiczna cieszy się dużym autorytetem wśród dzieci, są one bowiem przekonane, że ich ?pani?
potrafi pogodzić je w sporach, konfliktach, wszystko wyjaśnić, pokazać, że jest sprawiedliwa, choć wymagająca, że dotrzymuje słowa, wierzy w ich możliwości, umie zachęcić do pracy i cierpliwie czeka na jej wykonanie, że bawi się z nimi i zachowuje się jak członek grupy. Nauczycielki obok uczucia sympatii dla dzieci i chęci zajmowania się nimi cechuje duża wrażliwość i takt oraz umiejętność wnikania w różnice usposobień dziecięcych, zdolność odkrywania wszystkich dróg do poznania osobowości małego dziecka. Wszystkie panie wykazują duże zainteresowanie nowymi trendami i innowacjami w pedagogice, uczestnicząc w bieżącym roku szkolnym w wielu kursach i szkoleniach, poza terenem naszej placówki. Kursy te wzbogacają wiedzę i pomagają z innej perspektywy spojrzeć na dziecko i jego świat. Pomimo tego, że są one organizowane w godzinach popołudniowych (niekiedy w weekendy) i trwają często do późnego wieczora, a ich koszt jest niemały, nauczycielki chętnie w nich uczestniczą. Po to by być zawsze dobrze przygotowanym, grono pedagogiczne samo studiuje literaturę i prasę oraz śledzi środki masowego przekazu. Bardzo często na posiedzeniach Rady Pedagogicznej panie wymieniają się między sobą wiadomościami i spostrzeżeniami w celu radzenia sobie z pojawiającymi się problemami dnia codziennego. W każdej pracy istnieje potrzeba podnoszenia swoich kwalifikacji. Przedszkole to taka instytucja, w której uczyć należy się całe życie. Każdy dzień jest wyzwaniem i każdego dnia wydarzyć się może coś nieprzewidywalnego. Należy więc być tak przygotowanym, by poradzić sobie w każdej sytuacji. Największym podziękowaniem za poświęcony czas jest uśmiech i zadowolenie widoczne na twarzach dzieci. Wszyscy pracownicy starają się okazywać dzieciom serce, emocjonalnie angażując się w ich problemy. Czasem wystarczy tylko uśmiech, aby rozweselić smutną buzię dziecka. W przedszkolu oprócz nauczycieli zatrudnieni są pracownicy administracyjno-obsługowi: księgowa, samodzielny referent do spraw żywienia, referent do spraw administracji, pięć pań woźnych, kucharz, pomoc kuchenna i konserwator. Pani referent zbiera odpłatności za przedszkole, układa pyszne jadłospisy i zajmuje się planowaniem zaopatrzenia, panie woźne utrzymują nasze przedszkole w czystości i pomagają młodszym dzieciom w czynnościach samoobsługowych. Pani kucharka wspólnie ze swoją pomocą przygotowuje bogate w witaminy i pięknie podane posiłki, pan konserwator dba o nasz piękny ogród i dostarcza produkty żywnościowe do przedszkola.

Kompetencje i rozwój nauczycieli

Przed nauczycielami przedszkola stoi ogromne i odpowiedzialne zadanie, muszą bowiem stworzyć dziecku optymalne warunki do rozwoju jego potencjalnych możliwości. Mają być drogowskazem wskazującym właściwą drogę jak również wspierać dziecko i udzielać mu pomocy w sytuacjach, kiedy tego potrzebuje. Kadra pedagogiczna stanowi mocną stronę naszej placówki. Nauczycielki pracujące w naszym przedszkolu kontynuują podnoszenie swoich kwalifikacji studiując na nowych kierunkach, uczestnicząc w kursach doskonalenia zawodowego, w warsztatach, zajęciach otwartych, zajęciach koleżeńskich, naradach.

Czasami warto pewne problemy skonfrontować z innymi pedagogami po to, by utwierdzić się w przekonaniu, że nasze postępowanie jest właściwe, słuszne i dobre. Nigdy nie jest bowiem za późno, by nauczyć się czegoś nowego, a przedszkole to taka instytucja, w której uczyć się trzeba całe życie. Nauczycielki zdobywają również kolejne szczeble awansu zawodowego gdyż ustawiczne kształcenie przyczynia się do efektywniejszej pracy z dzieckiem i jego rodziną.

Personel pedagogiczny ma pełne kwalifikacje do zajmowania stanowiska nauczyciela wychowania przedszkolnego. Ponadto wśród nauczycieli mamy pracowników posiadających dodatkowe kwalifikacje, tj: dwóch terapeutów pedagogicznych, dwóch logopedów, choreoterapeutę, biblioterapeutę, reżysera i instruktora teatru dzieci i młodzieży, dwóch pedagogów specjalnych.

Współpraca z rodzicami i środowiskiem lokalnym

Przedszkole jest domem dla dziecka, który wspomaga jego rozwój, rodzic jest partnerem dla przedszkola . Placówka oświatowa pomaga rodzicowi w wychowaniu dziecka i je wspiera. Staramy się, aby przedszkole było otwarte dla rodziców.

Współdziałanie wychowawców, nauczycieli z rodzicami i opiekunami dzieci jest jednym z istotnych czynników prawidłowego funkcjonowania przedszkola i rodziny. Przedszkole i rodzina to dwa podstawowe środowiska wychowawcze , dlatego powinno istnieć pomiędzy nimi świadome i celowo zorganizowane współdziałanie.
Współpraca rodziców i nauczycieli jest wspólnym działaniem dla osiągnięcia dobra poszczególnych dzieci w procesie nauczania i wychowania.

W tak małej społeczności jaką tworzy nasze osiedle i najbliższa okolica zupełnie naturalnym jest fakt częstego kontaktowania się dwóch placówek dydaktyczno wychowawczych : naszego przedszkola i szkoły podstawowej. Do oficjalnych kontaktów należy wzajemne zapraszanie się na organizowane uroczystości: jubileusze, festyny, akademie, pasowanie na ucznia, zakończenie roku, występy przygotowywane przez dzieci i uczniów, wystawy prac plastycznych. Ponieważ dzieci z naszego przedszkola prawie wszystkie idą do szkoły podstawowej na osiedlu, stąd nauczycielki klas pierwszych i pedagog szkolny, kontaktują się z nauczycielkami grup zerowych wymieniając informacje i obserwując dzieci. Nieoficjalne kontakty to wzajemne korzystanie z pomocy dydaktycznych i zbiorów bibliotecznych, przepisów itp. Współpracujemy z Poradnią Zawodowo-Wychowawczą nr 15 w Poznaniu, zapraszając na zajęcia dzieci panią psycholog. Diagnoza i wskazówki pomagają nam w dalszej pracy.

Środowisko geograficzne i przyrodnicze Przedszkola nr 17 w Poznaniu

Przedszkole nr 17 leży na obrzeżach miasta Poznania, przy ulicy Głuszyna.
Dzielnicą administracyjną naszego przedszkola jest Nowe Miasto, obejmuje ono Wschodnią część Poznania, położoną na prawym brzegu Warty. Jest ona największą dzielnicą naszego miasta, najbardziej zróżnicowaną pod względem urbanistycznym jak i historycznym. Na jej obszarze położone są m.in. Antoninek, Spławie, Szczepankowo i Głuszyna. W skład Nowego Miasta wchodzi też zespół osiedli mieszkaniowych Poznania- Rataje oraz dzielnice przemysłowe: Główna i Starołęka, a także najstarsza część miasta- Ostrów Tumski i Śródka.

Głuszyna położona, na południowy wschód od centrum, na skraju doliny rzeki Głuszynki w granice Poznania włączona została w 1942 roku.

Po raz pierwszy Głuszyna wymieniona została przez Długosza z okazji opisu najazdu Krzyżaków na Wielkopolskę w 1331 roku.

W Głuszynie w 1797 roku urodził się wybitny podróżnik, Paweł Edmund Strzelecki. Na pamiątkę tego wydarzenia pobliska szkoła podstawowa nosi nazwę tego wybitnego człowieka.

O znaczeniu Głuszyny w przeszłości świadczy gotycki kościół z XIII wieku, jedna z pierwszych budowli ceglanych w Wielkopolsce. Kościół ten od 1296 roku dzierżył tytuł kolegiaty. Do dziś doskonale zachowały się mury o wątku wendyjskim oraz krzyżowe sklepienie w prezbiterium. Ze starego wyposażenia przetrwały m.in. z XIII wieku dwie kamienne kropielnice, barokowa chrzcielnica i empirowa ambona. Na przykościelnym cmentarzu, znajduje się grobowiec rodziny Sypniewskich, niegdyś zamieszkujących dworek znajdujący się nieopodal. Na tak zwanym Starym Cmentarzu przy ulicy Głuszyna, widnieje krzyż z tablicą z 1863 roku, upamiętniający tysiąclecie chrześcijaństwa na ziemiach słowiańskich. Na tzw. Nowym Cmentarzu przy ulicy Daszewickiej stoi pomnik i wspólna mogiła 139 Żołnierzy Radzieckich, poległych w walkach o lotnisko i innych bojach.

To wszystko znajduje się w starej części Głuszyny. Dalej na południowy wschód dominuje osiedle mieszkaniowe z lat sześćdziesiątych, siedemdziesiątych i późniejszych. Leży ono na terenach dawnej dziewiętnastowiecznej wsi Piotrowo, będącej własnością Felicjana Sypniewskiego, wybitnego przyrodnika.

Nieopodal, w krajobrazowym parku, spotkać można szereg ciekawych drzew. Na skraju znajduje się wspomniany już przeze mnie dwór z początku XIX wieku, przebudowany w początku XX wieku przez Rogera Sławskiego. Znajdziemy tu również piękne aleje kasztanowców, wiodące w kierunku Koninka i Krzesin, sadzone z inicjatywy Felicjana Sypniewskiego w XIX wieku. Stanowią one pomnik przyrody. W pobliżu na północ od Piotrowa, znajduje się lotnisko wojskowe, gdzie w czasie II Wojny Światowej była zlokalizowana montownia samolotów Focke Wulf. Obecnie lotnisko wojskowe nadal istnieje, zostało przekształcone w 31 Bazę Lotniczą, która prężnie się rozwija i działa w strukturach NATO.